Datum: 06-06-2018
Vandaag gaan we rijden en sprinten met de H2 SX. Het wordt een wat langere review dan normaal. Want ja, de H2 SX, het vlaggenschip van Kawasaki. Eerst weer warm rijden natuurlijk. Daar blijft zo’n motorblok je altijd dankbaar voor. Na 20 minuten wijk ik af van mijn normale scheur rondje en ga op zoek naar een lang recht stuk (niet moeilijk in Flevoland) ver buiten de bebouwde kom. Op mijn zelfbenoemde drag-strip moet het gaan gebeuren. Eerst controleren of er geen overstekende oma’s met kinderwagens van pasgeboren kleinkinderen in een straal van 10 km aanwezig zijn. Je moet er toch niet aan denken….Het zou toch eeuwig zonde van die kinderwagen zijn! Nee zonder gekheid, het moet wel veilig blijven natuurlijk.
Ik merk bij mezelf toch een opkomende nervositeit. Nou zal de gemiddelde Honda Pacific Coast rijder denken. Nerveus? Ik maak zes keer per dag een stoplichtsprint! Daar heeft hij een punt. Maar toch, als je gaat sprinten met een motor met de kracht van een exploderende kernreactor aan het kettingwiel, voelt het toch even anders. De eerste twee pogingen kunnen dan ook zo de vuilnisbak in. Ik neem voor de derde keer plaats op mijn zelf verzonnen drag-strip en gaaaaaas. Nu dwing ik mezelf om volledig op de elektronica (traction control en wheelie control) te vertrouwen. Vanaf de 2e versnelling gaat het gas vol tegen de aanslag. Onder in mijn blikveld zie ik iets oranje flikkeren (tractie control) en bij ongeveer 10000 RPM schakel ik steeds met behulp van de quickshifter op.
HolyMoly Macaroni, zo moet een F18 Hornetstraaljagerpiloot zich voelen wanneer hij full throttle, naverbranders aan, met behulp van de katapult van een vliegdekschip wordt weggeschoten. Dit is gewoon te bizar voor woorden. Na een bepaald punt ook zeer intimiderend trouwens. Wat een geweld! Het valt mij op dat de quickshifter bij dit beukwerk trouwens perfect is. Waar het op een zondagmiddagritje in de file, tussen de elektrisch ondersteunde fietsen ,naar mijn mening, een nutteloos accessoire is, is het nu puur verslavend. Gas vol open houden en dan zonder koppeling opschakelen. Het geeft de acceleratiesensatie nog een extra dimensie. Terugschakelen (blipper) kan ook zonder koppeling. Werkt prima……maar toch vind ik ouderwets terugschakelen met de koppeling, met mijn eigen toefje tussengas, nog iets mooier en soepeler voor het mechaniek gaan.
Gewoon rijden gaat heerlijk met de H2 SX. Hij heeft een beetje last van het slagers syndroom, meneer/mevrouw mag het een onsje (of driehonderd) meer zijn. En dat voel je tijdens het sturen. De kilo’s drukken best door. Maar zoals ieder verhaal heeft ook deze twee kanten. Tijdens fel sprintwerk en het snelle autobahnwerk met mooie vloeiende bochten zorgt dat kilootje meer voor stabiliteit, en dat voelt dan eigenlijk best wel lekker vertrouwd aan.
Hou je meer van het flik/flak werk en lekker door haakse bochten kappen, wordt het een ander verhaal. Misschien dat er dan beter geschikte machines in het Kawasaki gamma zitten. Laat ik het met een extreem voorbeeld proberen te illustreren. Twee vrienden vertrekken vanaf Motorplanet met hun Kawa’s naar Clervaux in Luxemburg. De een op de H2 SX en de ander op een Ninja 400. Tegen de tijd dat de Ninja 400 rijder bij Maastricht aan het overwegen is om een bezoek aan het drielandenpunt te brengen, is de H2 SX rijder alreeds op het terras in Clervaux,drukdoende zijn eerste Jupiler naar binnen te gieten. Maar dan de volgende dag! Op de immer verraderlijke kleine wegen van de Ardennen, misschien nog een beetje vochtig door de ochtenddouw, zal de H2 SX rijder, door het surplus aan kilo’s (ong. 100) alle zeilen moeten bijzetten om die kleine dondersteen in het vizier te houden. Er komt een moment dat dat niet gaat lukken. Maar dan komt er vast weer een recht stuk van 500 meter of meer en kan de H2 SX, met zijn surplus aan koppel en vermogen, de puppy (Ninja 400) terecht wijzen en de rangorde weer herstellen.
Het tweede punt van de H2 SX is: je hebt een gezondheidsverklaring van je huisarts nodig om op de H2 SX te mogen rijden. Nee, onzin natuurlijk. Je kan het zo gek maken als je zelf wil. Baas in eigen gasklephuis, denk ik dan maar. Nee, iedereen die serieus geïnteresseerd is in de H2 SX moet Robert bellen voor een proefrit. Je endorfine productie wordt echt hoger bij het rijden op deze machine. Toch ben ikvan mening dat, wanneer je echt gaat douwen en duwen met het potentieel wat er in deze machine schuilt, je zowel mentaal als fysiek stevig in je motorlaarzen moet staan.
De foto’s tonen naast de H2 SX, een voorbeeld uit het assortiment van Ubine’s kledingshop om mooi en veilig op deze machine te kunnen toeren. Getoond wordt de SharkSpartanApics helm, Mugello jack/broek van Richa, korte Richa zomerhandschoenen en de SidiFushionRain laars (zoals de naam al suggereert, waterdicht).
Tot de volgende keer. Kawa4ff
